در این پارادایم جدید، خیلی جالب است که درک کنیم یا بهتر بگویم قبول کنیم؛ بانک دیگر یک موسسه مالی نیست که از فناوری اطلاعات بهره می‌گیرد، بلکه یک شرکت فناوری اطلاعاتی است که در حوزه خدمات مالی فعالیت می‌کند.
شاید الآن به مدیرعامل یک بانک دولتی در ایران بگوییم که شما مدیرعامل یک شرکت فناوری اطلاعات هستید برای او بسیار خنده‌دار به نظر بیاید و به ما بگوید، ما یک معاونت فناوری اطلاعات داریم، ارجاع می‌دهم با او صحبت کنید؛ اما واقعیت چیز دیگری است، بانک‌ها با نرم‌افزارها و تجربیات این نرم‌افزارها شناخته می‌شوند.
مفهوم بانک دیجیتال، نسخه تلطیف شده همان جمله نرم‌افزار بانک را خورده است.
برای مثال، در ایران اکثر بانک‌ها یک شرکت فناوری اطلاعات دارند که کارهای IT آن‌ها را انجام می‌دهند، بانک نقش کارفرمای پروژه و شرکت‌ها صرفاً نقش مجری داشتند؛ اما الآن در واقعیت، آن شرکت‌ها با ارتباط نزدیک با بانک بر روی کسب‌وکار بانک تأثیرگذارند و مهم‌تر از آن تجربه مشتریان را بهبود می‌دهند؛ یعنی بانکی‌ها و ITها بیش‌ازپیش به هم نزدیک شده‌اند و بدون هم نمی‌توانند کسب‌وکار بانک را زنده نگه‌دارند.
اما برخورد بانک‌ها با این مفهوم باید چگونه باشد؟
دیگر IT مرکز هزینه نیست، بلکه محرک اصلی استراتژی و برنامه‌های بانک خواهد بود.
افرادی که کسب‌وکار مالی و بانک می‌دانند، خیلی از نزدیک باکسانی که نرم‌افزارها را تولید می‌کنند، باید تعامل داشته باشند. در حدی که روزانه باهم تعامل داشته باشند.
توجه به تجربه مشتری، بخصوص از نوع دیجیتال، اهمیت بسیاری پیداکرده است.
تیم‌های کوچک ولی چابک، برگ برنده بانک‌ها خواهند بود، تیم‌هایی که سریع بتوانند فرا دپارتمانی و بخشی، به نیازهای مشتری بپردازند، در جهت رفع نیازهای آن‌ها خلاقیت و ایده پردازی کرده، یک محصول سریع ارائه کنند و با تغییرات مستمر به دنبال رضایت حداکثری مشتری باشند.
