کد خبر: ۱۱۷۵
تصمیم اوپک جهت تلاش برای تحقق بخشیدن به توافق خروجی به 100 درصد، بدین معنا است که طی هفته های آینده نفت بیشتری به بازار تزریق خواهد شد. بیشتر این نفت از عربستان سعودی و به هزینه ایران و ونزوئلا خواهد بود. در واقع این توافق بیش از هر چیز یک پیروزی بزرگ برای دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا و محمد بن سلمان شاهزاده سعودی است.
تاریخ انتشار: ۱۵:۵۸ - ۱۲ تير ۱۳۹۷ - 2018 July 03
به گزارش نواندیش، بلومبرگ در تحلیلی پیرامون تصمیم اخیر اوپک نوشت: همانطور که من در هفته جاری اشاره کردم، سازش در این نشست اوپک، این گروه را متوقف خواهد کرد تا اهداف خروجی فردی را رها کند و ایران سهم بازار خود را به عربستان سعودی واگذار نماید. این دقیقا همان اتفاقی است که رخ داده است، حتی اگر وزرای نفت در اوپک صریحا به آن اعتراف نکنند.
بعد از توافق
سقوط تولید ونزوئلا و تولید آنگولا اوپک را تحت فشار قرار داده است. اکنون مهم این است که توافق 100 درصدی حاصل شده برای یک فرد یا کشور خاص نیست بلکه برای کل اوپک است . تنها دلیلی که اوپک به عنوان یک گروه بتواند به واسطه آن با توافق حاصل شده در تاریخ آذر 1395 به صورت 100 درصدی موافقت کند یک اتفاق است. اگر طبق اظهارات اوپک تا ماه اردیبهشت کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات و کویت دارای ظرفیت تولید اضافی برای پمپاژ نفت بیشتر باشند این هدف تحقق می یابد.
ظرفیت نابرابر
کشورهای عربستان سعودی و متحدان عرب حاشیه خلیج فارس او یعنی تنها کشورهای تولید کننده اوپک می توانند خروجی خود را افزایش دهند. البته باید اشاره نمود که توانایی عراق در افزایش تولید ناشی از اختلاف بین بغداد و دولت منطقه ای کرد است.
خارج از اوپک، فقط روسیه است که بتواند سریعا ظرفیت تولید خود را افزایش دهد. در هر حال شکی نیست که آنها این کار را انجام خواهند داد و این به معنای توزیع موثر سهم بازار است.
در حال حاضر در میان اعضای اوپک، فقط ونزوئلا است که به میزان قابل توجهی کمتر از توافق سال 2016 خود تولید می کند. با توجه به منابع ثانویه ای که اوپک برای نظارت بر این توافق استفاده می کند، در ماه می، روزانه 1.43 میلیون بشکه در روز به بازار پمپاژ می شود. این در مقایسه با 1.97 میلیون بشکه است که تحت توافقنامه حاصل شده مجاز است.
تولید نفت ونزوئلا در نیمه دوم سال 2013 به احتمال زیاد سقوط خواهد کرد. با شروع تحریم های ترامپ در ماه های آینده، تولید ایران نیز احتمالا خیلی بیشتر از ونزوئلا کاهش خواهد یافت. طبق گفته های مردم این کشور، مقامات آمریکایی از ژاپن خواستند که واردات نفت از ایران را کاملا متوقف کند. این به مراتب بیشتر از کاهش تقاضای دولت اوباما است که می خواست هر شش ماه تقریبا 20 درصد خرید نفت از ایران کاهش یابد.
من مدت ها است که معتقدم کاهش عرضه در ایران بسیار بیشتر از 200،000 تا 300،000 بشکه روزانه ای است که چند تحلیلگر پیش بینی کرده اند. با افزایش فشار بر خریداران نفت خام ایران در اروپا و سایر نقاط آسیا، تولیدات ایران تا پایان سال می تواند به میزان یک میلیون بشکه کاهش یابد. تحریم های رئیس جمهور ترامپ برای تولید کننده آلومینیوم روسیه، باید به عنوان هشداری برای خریداران نفت ایران باشد.
توافقنامه خروجی جمعه، اعلامیه رسمی یک تصمیم کلاسیک از اوپک بود کوتاه بر روی ارقام و چیزی که هرکس می تواند به عنوان یک پیروزی ادعا کند.
عملکرد وزیر نفت امارات متحده عربی و سوخیل مرووری، رئیس اوپک، یک کلاس استادانه در مورد چگونگی اجتناب از پاسخ به یک سوال بود. از وی بارها و بارها خواسته شد به این سوال پاسخ دهد که آیا کشورهای دارای ظرفیت تولید اضافی مانند عربستان سعودی خواهند توانست حجمی را که دیگران نمیتوانند تولید کنند، جبران کنند؟ اما او بارها و بارها از دادن یک پاسخ روشن خاص اجتناب کرد.
این به وزیر نفت ایران اجازه داد که جلسه را ترک کند و ادعا کند که او دقیقا همان چیزی را که او همیشه خواستار شده است، مطابق با توافق موجود می داند. او به راحتی فراموش کرد که کاملا به صراحت گفته که توزیع مججد و افزایش تولید را نمی پذیرد.
اما نتیجه پایانی واضح است. سهم بازار در میان اعضای اوپک توزیع خواهد شد. تا پایان سال، ما می توانیم به انتقال 1.5 میلیون بشکه در روز تولید ناخوشایند آمریكا ونزوئلا و ایران دست یابیم. بیشتر این حجم تولید نیز توسط عربستان بران خواهد شد. در این شرایط می توان گفت که پیروز نهایی تصمیم اخیر اوپک بدون شک آمریکا بود.
نظرات شما
