آیا "اینترنت اشیا" آینده پرداخت الکترونیک می شود؟

امروزه، دستگاه‌ها و وسایل زیادی به اینترنت متصل شده‌اند. ازجمله‌ی این دستگاه‌ها می‌توان به ساعت‌های هوشمند، وسایل آشپزخانه و وسایل نقلیه اشاره کرد. دستگاه‌های هوشمند می‌توانند هر نوع کاری را به صورت مستقل انجام دهند؛ اما یک مشکل وجود دارد: برای این‌که یک دستگاه به صورت مستقل عمل کند، باید قادر به انجام تراکنش‌های مالی باشد. اینترنت اشیا تنها زمانی می‌تواند کارایی کاملی داشته باشد که امکان تراکنش بین دستگاه‌ها را به شرط توافق کاربر، فراهم کند.

به‌عنوان‌مثال، یک خودروی متصل به اینترنت، باید بتواند هنگام ورود به پارکینگ، به صورت خودکار عملیات پرداخت را انجام دهد. زمان ورود و خروج وسیله‌ی نقلیه باید به صورت اتوماتیک، ثبت شود. سپس بر طبق دستورالعمل کاربر، هزینه به صورت دستی و یا اتوماتیک، پرداخت می‌شود. تمامی دستگاه‌های متصل به اینترنت می‌توانند این شیوه از سیستم پرداخت را به کار بگیرند و منظور از عبارت اینترنت پرداخت نیز همین است.

برخی از افراد معتقدند که در دنیای امروز، اینترنت پرداخت (IoP) هم‌اکنون هم وجود دارد؛ ولی این موضوع صحیح نیست. در واقع، تنها بخش‌های اندکی از IoP، مدتی است که پیاده سازی شده است و شرکت‌های مختلفی از جمله سیکس (SIX)، به صورت فعال در زمینه‌ی اینترنت اشیا مشغول به کار هستند تا توسعه‌های لازم را انجام دهند.

انجام پرداخت به صورت خودکار از طریق اینترنت در مقیاس گسترده و توسط تمامی دستگاه‌های متصل به اینترنت، امری است که هنوز محقق نشده است.

البته تعداد بسیار اندکی از ابتکارات، در این زمینه اجرا شده‌اند و به درجات مختلفی از موفقیت دست یافته‌اند. حدود دو سال قبل، آمازون دکمه‌های دش (Dash Buttons) را معرفی کرد. دکمه‌هایی فیزیکی که مشتریان به‌وسیله‌ی این دکمه‌ها می‌توانستند محصولاتی را به صورت خودکار سفارش دهند و خریداری کنند. این دکمه‌ها به صورت برچسبی بودند و با چسباندن آن روی محل محصول ، به عنوان مثال ماشین لباس شویی، می‌توانستید پس از اتمام شوینده، با فشردن دکمه سریعاً شوینده سفارش دهید.

دکمه دش آمازون

با این حال، در مارس ۲۰۱۸ دادگاه آلمان حکم کرد که استفاده از این دکمه‌ها (در شکل فعلی)، با قانون کشور آلمان مغایرت دارد. دلیلی که برای این حکم مطرح شد، آن بود که دکمه‌های دش هیچ نمایشگری ندارند و خریدار، پس از انجام تراکنش، از قیمت محصولات مطلع می‌شود. علاوه بر آن، خریدار ممکن است فراموش کند که دکمه را به کدام محصول لینک کرده است. آمازون این حکم را قبول ندارد و قصد دارد که تقاضای تجدیدنظر کند. اختلاف به وجود آمده، بیانگر این حقیقت است که:

اینترنت پرداخت، قبل از آن‌که به بخشی طبیعی از زندگی ما تبدیل شود، باید شفاف‌سازی‌های لازم در مورد آن‌ها اعمال شود.

دکمه‌های دش آمازون، یک راهکار ساده هستند، ولی جامع نیستند. به جای انجام این نوع از ابتکارات، بهتر است امکان اینترنت پرداخت، به یکی از اولین قابلیت‌هایی تبدیل شود که به هنگام ساخت یک وسیله، به آن اضافه می‌شود. کسب اطمینان از کنترل کاربر بر روی خریدی که توسط دستگاه انجام می‌شود، یک اصل کلیدی و مهم در زمینه‌یاینترنت پرداخت است.

رمزگذاری مؤثر و ارائه‌ی اطلاعات منظم به خریدار در طی انجام سفارش، عناصری ضروری هستند. انجام انواع احراز هویت، از کلمه‌ی عبور گرفته تا کد بیومتریک، از کلاه‌برداری جلوگیری می‌کند و اعتماد مشتری را نسبت به تکنولوژی، افزایش می‌دهد. شرکت‌ها باید محدودیت‌های احتمالی را تشخیص دهند، زیرا به نظر می‌رسد که تجهیز یکسره‌ی تمامی دستگاه‌ها به قابلیت اینترنت پرداخت، نمی‌تواند بدون تقلب و خرابکاری انجام شود. در صورتی که از این قابلیت به شکلی مناسب استفاده شود، درآمد بیشتری را برای شرکت به ارمغان آورده و حس رضایت را در مشتری افزایش می‌دهد.

در مرحله‌ی کنونی، تأثیر کلی اینترنت پرداخت بر تحولات بازار، هنوز نامشخص است؛ با این حال یک چیز قطعی است:

اینترنت پرداخت و افزایش ارتباطات داخلی در سراسر جهان، به یک ابر روند در چند سال آینده تبدیل خواهد شد.
تحلیلگران تکنولوژی گارتنر (Gartner) اخیراً پیش‌بینی کرده‌اند که تا سال ۲۰۲۰ میلادی، تعداد دستگاه‌های متصل به اینترنت در سطح جهان، به ۵۰ میلیارد عدد خواهد رسید. هر کدام از این دستگاه‌ها، به منزله‌ی یک نقطه‌ی تماس در سفر مشتریان است. با وجود آن‌که پیاده‌سازی یک نوع از سیستم پرداخت، بر روی تمامی دستگاه‌ها، منطقی به نظر نمی‌رسد، ولی هنوز مراحل زیادی باقی مانده و هر مرحله، سود شایانی را به همراه خواهد داشت.

میزان وسایل وصل شده به اینترنت تا سال ۲۰۲۰

در دنیای امروز، قیمت، نقشی تعیین‌کننده را در خرید کردن ایفا می‌کند. در آینده، این چنین نخواهد بود و انتخاب محصول، به صورت خودکار انجام خواهد گرفت. به‌عبارت‌دیگر، راحتی بر هزینه پیروز خواهد شد! در دنیای جدید، سهم بازار، نه تنها به‌وسیله‌ی قیمت، بلکه توسط مشارکت‌های انحصاری تعیین خواهد شد. تولیدکنندگانی که برای محیط مصرفی جدید آماده نشده باشند، با تهدیدهای جدی مواجه خواهند شد.

موفقیت اینترنت پرداخت (و شرکت‌های پشت سر آن)، به تسهیلاتی که برای مشتری ارائه می‌کند، بستگی دارد. اگر کاربر مجبور باشد که برای انجام هر تراکنش، یک کلمه‌ی عبور چند حرفی را وارد کند، احساس رضایت نخواهد داشت.

محافظت از داده‌ها نقش مهمی دارد. انجام پرداخت‌های از پیش تعیین شده (pull-payments) مانند برداشت مستقیم، برای تاجران، جذابیت بیشتری دارد و به راحتی خودکارسازی می‌شود. مشتریان در رابطه با ارائه اطلاعات شخصی خود، احتیاط زیادی می‌کنند؛ بنابراین در آینده، پرداخت‌های مستقیم (push-payments) که توسط خریدار انجام می‌شوند و کاربر به شکل کامل بر آن کنترل دارد نیز به صورت خودکار انجام خواهد شد.

پیشرفت در حوزه‌ی پرداخت بدان معناست که تاجران در آینده، با شیوه‌های گوناگونی روبرو خواهند شد و تمامی انواع پرداخت توسط راهکارهای اینترنتی مدیریت خواهند شد. مدیریت امنیت از طریق ایجاد یک بستر یکپارچه، امری حیاتی است.

دنیای پرداخت‌ها هر روز پیچیده‌تر می‌شود. این پیچیدگی را هم می‌توان یک فرصت به شمار آورد و هم یک خطر. این واقعیت که عملیات پرداخت، دیگر نیازی به داشتن کیف پول فیزیکی ندارد، تمایل مشتری را به خرج کردن پول افزایش می‌دهد. با این حال، اگر تاجران و بازرگانان، از پذیرش تکنولوژی جدید که فرآیند پرداخت امروزی را شکل می‌دهد، سرباز زنند، با خطر از دست دادن مشتریان نوآور مواجه خواهند شد.

ما به سرعت در حال حرکت به دنیای متصل‌تر و فعال‌تر هستیم. ارائه‌دهندگان خدمات حرفه‌ای، تجربه‌های متنوعی در رابطه با بازارها و صنایع مختلف دارند و ایجاد یک ارتباط قوی با این ارائه‌کنندگان، می‌تواند زمینه‌ی همفکری صحیح را فراهم کند.

منبع: راه پرداخت